1968-69 Sezonu: 36 puanla lig ikincisi
1969-70 Sezonu: 30 puanla lig ikincisi
1971-72 Sezonu: 31 puanla lig ikincisi
1972-73 Sezonu: 30 puanla lig üçüncüsü
1974-75 Sezonu: 29 puanla lig üçüncüsü
1970-71 Sezonu: 34 puanla lig dördüncüsü
1973-74 Sezonu: 30 puanla lig dördüncüsü
Türkiye Kupası
1969-70 Sezonu:
Eskişehirspor 3 - Galatasaray 2
Fethi Nihat ve Ender in attığı 3 golle kupayı Eskişehirspor müzesine götürdü.
1989-90 Sezonu: Eskişehirspor İnegölspor'a 2-1 yenilerek kupaya veda etti.
Başbakanlık Kupası
1965-66 Sezonu: Birinci lige yükseldiği ilk yıl Trabzon İdman Yurdu'nu 1-0 yenerek kupayı aldı.
1971-72 Sezonu: Eskişehirspor Altay'ı 2-0 yendi ve kupanın sahibi oldu.
1986-87 Sezonu: Eskişehirspor Beşiktaş ile 2-2 berabere biten maçta penaltı atışları ile 6-4 galip geldi ve kupayı kazandı.
Cumhurbaşkanlığı Kupası
1970-71 Sezonu: Eskişehirspor 3 - Galatasaray 2
Fethi Heper'in üç golüyle Eskişehirspor kupayı müzesine götürdü.
Basından Seçmeler
Neredesin Eskişehir
Avrupa Birliği Komisyonu Genişlemeden Sorumlu Komiseri Olli Rehn, geçen hafta "Türkiye'yi, tuttuğum futbol takımı Mikkeli (ki daha sonra başkanı oldum) 1971-72 sezonunda Eskişehirspor'a 4-0 yenilince tanıdım" demişti.
Bu sözü duyunca bir zamanlar fırtına gibi esen, şampiyonluğu bir kere F.Bahçe'ye, iki kere de G.Saray'a kaptıran Eskişehirspor'u ne kadar özlediğimi fark ettim. İnşallah önümüzdeki yıllarda Süper Lig'e çıkar!
Bu arada. Benim gibi düşünenler özlemlerini Özgür Topyıldız'ın yazdığı 'Anadolu Yıldızı: Eskişehirspor' (İletişim Yay.) kitabını okuyarak daha da artırabilirler! İşte kitaptan 'tadımlık' bir anı:
Bağırsak kanseri olmasına rağmen maçlara çıkan sol bek Necdet Yıldırım, Şubat 1969'da tedavi için İngiltere'ye gönderilmiştir. Deplasmana İstanbul'a gelen bir grup 'Eses' taraftarı maç öncesi Çiçek Pasajı'nda kafa çekmektedir. Derken biri aşka gelir: "Necdet'e yanında olduğumuzu göstermeliyiz." Peki ama nasıl? Akıllara 'dünyanın her yerine garantili çiçek taşıyan' Beyoğlu'ndaki Sabuncakis firması gelir. Hemen paralar toplanır. Bu arada bir fikir daha: "Sadece Necdet'e değil, İngiltere Kraliçesi II. Elizabeth'e de çiçek gönderelim, bir de not ekleyelim, gitsin çocuğu ziyaret etsin."
Bir süre sonra Kraliçe'nin özel sekreteri Margaret Hay'den teşekkür mektubu gelir: "Kraliçemiz çiçeklere teşekkür ediyor. Mr. Necdet Yıldırım'ın durumuyla ilgilenmek üzere beni görevlendirdi. Sağlığı iyiye gitmekte."
Ne yazık ki Necdet Yıldırım 1 Kasım 1969'da vefat eder. O 1965'te kurulan, bu yıl 40'ıncı yaşını kutlayan Eses'in, hayata veda eden ilk futbolcusudur
10.10.2005
Emre Aköz
Sabah gazetesi
Eskişehirspor
Mümin-İlhan, Necdet- Kamuran, İsmail, Nuri- Nihat, Vahap, Fethi, B.Burhan, Ender. Ne takimdi o Eskişehirspor ama. Mümin'in yedeği Taşkın’dı. Necdet kansere yakalanıp, herkesi acılar içinde bırakarak aramızdan ayrılınca, yerini Faik almıştı. İlhan’ın yerini de Abdurrahman. Hani, dramatik bir sonla yaşamını noktalayan Abdurrahman. Sonra, Ayhan, Halil, K.Burhan vardı. Bir de orkestra şefleri : Amigo Orhan..
O Amigo Orhan’ı tarif etmeye, satırlara yansıtmaya olanak yok. 34 yıl Berlin Filarmoni Orkestrası’nı yöneten büyük şef Her bert Von Carajan neyse, Orhan da oydu.. Orkestra mi yönetiyor, tezahürat mi yaptırıyor, anlayamazdınız. Tribünde, akortsuz mırıltı bile olmazdı. Binlerce sesi notalarla yönetişi, ona yön verisi, tam bir sanat şaheseriydi. Onun yaratıcılığına, bugüne dek futbol sahalarında kimse erişemedi. Çünkü o, bir amigo değil, büyük bir sanatkardı.
Çöküş başlıyor
Ne var ki, kötü yönetimler, hesapsız harcamalar, ilgisizlik ve is adamlarının desteğini çekmesiyle, Eskişehirspor yavaş yavaş sahneden silinmeye başladı. O muhteşem onbir ve ‘‘efsanevi amigo’’, masallara meze olarak, kayıplara karıştı.. ‘‘Anadolu Yıldızı’’nın yıldızı söndü.. Türkiye 1.Ligi'nde fırtına gibi esen ‘‘kırmızı şimşekler’’, sonu belirsiz bir yolculuğa doğru hızla kürek çekiyordu artik.. 3.Lig'e kadar düştü. Uzun yılların ardından kıs uykusundan uyandı, söyle bir silkindi.. İki küme atladı ve 1.Lig'i yeniden yakaladı. Ancak, dişli bir kez yalama olmuş, ölçü tutturulamıyordu. Tekrar 2.Lig'e indi kırmızı-siyahlılar. Simdi de grup sonuncusu olarak, eskiden tanıştığı 3.Lig'e ışık yakıyor.
O stat konuşabilseydi
Keşke, o ****** Stadı’nın sesi olsaydı da konuşabilseydi.. Sizlere, bestekar, sanatçı ve orkestra şefi Amigo Orhan’ı anlatabilseydi. ‘‘Fethi-Nihat-Ender, filelere gönder’’ diye nasıl bağırıldığını, ‘‘Es Es Es- Ki Ki Ki- Eski Eski Es’’ sloganının nasıl yaratıldığını da.. Fethi'nin gollerini, Nihat’ın Ender'in kıvraklığını, Burhan’ların, Vahap'in, Kamuran’ın ustalığını, İsmail, İlhan, Nuri, Necdet, Abdurrahman'in cengaverliğini.Hey gidi Eskişehir ****** Stadı, beni duyuyor musun? Anlat onlara, anlatabilirsen.. O futbolcular bilsinler, kimlerin formasını giydiklerini.. O yöneticiler bilsinler, hangi kulübü yönettiklerini.. Ve o şehrin zenginleri, sanayicileri bilsinler, ‘‘ceplerindeki akrebin’’ nelere mal olduğunu..
Bağır, de ki onlara, ‘‘Bir zamanlar, esmiş, gürlemiş, çakmış bir takıma ev sahipliği yapmıştım.. Ben bir yıldız, bir as idim.. Kimse, ben izin vermeden çimlerimin tamamına ayak basma özgürlüğüne sahip değildi.. Simdi, isteyen cirit atıyor. Beni bu duruma sizler düşürdünüz!’’ Ne yazık ki, bunları hiçbir zaman söyleyemeyecek.. Ayni, Romalı filozof ve devlet adamı Seneca’nın dediği gibi: ‘‘Hafif acılar konuşabilir ama, derin acılar dilsizdir!’’
25.11.2004
Devrim SAGIROĞLU
Hürriyet
Eskişehirspor - Sevilya
Ayrılık unutulmaksa, ask unutmamaktır. Her daim vücudunuzu kaplar, o eski güzel günlerin neşesi; şehrin üstüne inen ince bir kar tabakasıyla. 16 Eylül 1970 günü de Eskisehir'liler için, Kırmızı Simsekler'e gönül vermiş olanlar için, o askın doruk noktasıdır. O günün canlı tanıkları, şimdilerde saçlarına düşmüş aklarla Eskişehir sokaklarına o güzel günlerin bir daha gelmeyeceğini düşünerek hüzünlü ama 'biz o günleri gördük' diyerek de gururlu yürüyorlar. Çünkü o gün, Trabzonspor'dan on yıl önce Türk futbolunun oligarsik diktatörlüğüne kafa tutan, Üç büyüklerdin egemenliğini temellerinden sarsan Es Es, İtalya ve İngiltere ile beraber Avrupa’nın zirvesinde oturan İspanya’nın Sevilla takimini muhteşem bir maç sonunda Porsuk'un sularına gömüyordu.
İki günde bir teknik direktör değiştiren, başka takıma gitmek isteyen futbolculara cezalar yağdıran ve balık hafızasıyla yasayanlar için, bu satırlar şaşırtıcı olabilir ancak gerçekler kütüphanelerin kuytu bir kösesindeki eski gazetelerde ve içinden nehir geçen o şehrin yüreğinde yatıyor. Evet, 1970-71 sezonu ilk defa Avrupa sınavına ilk defa çıkacak olan Eskişehirspor’un Fuar Şehirleri Kupası, rakip ise daha emekleme çağındaki Es Es'e hayli dişli gelecek olan mücadele edeceği kupa, Sevilla idi. Gazetelerde çıkan haberlere göre, ilk maç için İspanya’ya iki gün önceden giden Kırmızı Şimşekler 40 derecelik bir sıcakla karsılaşınca futbolcular toplam 43,5 kilo vererek bitkin düşüyor, ancak Sevilla'daki 35 bin kibir çim zemine sahip olması, kafilenin bu üzüntüsünü gideriyor. İspanya’daki maça silik stadın kusursuz tak sahaya süren antrenör Abdullah Gegiç, Eskişehirspor’un aldığı 1-0'lik mağlubiyeti hem imini 4-2-4 düzeninde bir şans, hamda kaçırdığımız gol fırsatlarını düşünerek bir sansızlık olarak görmüş.
Takim İspanya’dan hayli umutlu dönüyor Eskişehir’e ve ikinci maç için hazırlıklara başlıyor. Bütün şehir rövanşta Es Es'ten iki farklı galibiyet bekliyor. Öyleci. bu maç için şehirdeki fabrikalar ve işyerleri tatil ediliyor. O dönemde genç bir yönetici olan Aydın Begiter ve efsane amigo Orhan tarafından, taraftarı çosturmasi için dönemin yıldızlarından kalipso kralı Metin Ersoy getiriliyor.
Şehirdeki o naif ve çoskulu havayı daha iyi anlatacak bir örnek: Eskişehirspor, formalarına ay-yıldızı zamanında isleyememiş, maça da çok az bir zaman kalmış, herkes panik halinde ve imdada Es Es'li yöneticilerin esleri yetişiyor.
Begiter'in esinin önderliğindeki yönetici esleri iğne iplikleriyle formalara ay-yıldızı dikip maç saatine yetiştiriyorlar.
16 Eylül 1970 günü saat 13:30'da Eskişehir ****** Stadı’na çıkan onbir söyle: Mümin, İlhan, Abdurrahman, İsmail, Süreyya, Doğan, Burhan(Nihat), Fethi, Vahap(Halil), Ender. İlk yari karşılıklı ataklara geçiyor, iki takımda pozisyonları değerlendiremiyor ve..0-0. İkinci yari tribünler amigo Orhan ve Metin Ersoy'la çoksuyor. Ancak ilk gol beklenenin aksine Es Es'ten değil, 77. dakikada Acostadan geliyor ve Sevilla öne geçiyor. Tribünleri dolduran binlerce Eskisehir'linin umutları, eylül ayında bile kendini hissettiren o ünlü soğukla beraber donuyor sanki. Ancak bu ayaz yanlizca bir dakika sürüyor, 'Çengel' lakaplı kaptan Fethi 78 ve 89. dakikalarda iki gol atarak Es-Es'i öne geçiriyor. Artik maçın bitimine bir dakika ve Eskişehirspor’un tur atlaması için bir gole ihtiyacı var.
Bir futbol mucizesi için sahne hazır : Amatör ruhla futbol oynayan ve Avrupa'ya kadar çıkan Anadolu takimi, takımına inanan bir şehir, karsısına güçlü bir ülkenin güçlü temsilcisi ve hızla eriyip giden saniyeler. Hakem maçı bitirmek üzereyken. Fethi yine ortaya çıkıyor, kafayı çakıyor ve mucize gerçek oluyor. Skor 3-1 olmuş, Eskişehirspor tur atlamıştır. Bu şehrin hep birlikte gördüğü olağanüstü bir rüyadır bu. Yıllar sonra bile anlatılacak, o hülyalı günlere tekrar dönebilmek için uykulara yatılacaktır. 90'li yılların basında üçüncü lige kadar düşecek olan, şimdilerde ise 'Aman beni başkan yapmasınlar' diyerek kimsenin klübun önünden geçmeye cesaret edemediği Es-Es, İspanyol Sevilla'yi Porsuk sularına böyle gömmüştü iste. Bu, Türk takiminin bir İspanyol takimini Avrupa Kupaları’ndan elediği ikinci esleşmeydi (İlki Göztepe-Atletice Madrid) ve üçüncüsüne tanık olmak için uzun yıllar beklenecekti."
15 Ocak 2004
Türker Aslan
Radikal Gazetesi
Futbol Dergisi
Takvim
